Çağımızın en büyük hastalığı belki de Yüzyıllardır devam eden nesilden nesile aktarılan genetik bir rahatsızlık.
Anlatmanın ayrı , anlamanın ayrı bir sorun olduğu yaşamımızda dinlemenin ve dinlemiyor olmanın da etkisini düşünürsek muazzam bir şenlik yaşanıyor beynimizde.
Günlük yaşantımızda dinlemenin ötekileştirildiği konuşmalarda, bireyler kendilerini sadece anlatmakla yükümlü görüyorlar. Klişeleşmiş konuşma düzeneği ben derdimi anlatayım da …
Anlattığın derdin anlayan tarafından dinlenilmediği için yaklaşan kasırganın beraberinde getirdiği küslük vicdan azabı kırgınlık hayal kırıklığı gibi duyguların esiri olmaya mahkum ediyoruz kendimizi.
Düşünüyorum şimdi ;
Kıymetli zamanımızı karşımızdakini dinlemek ve anlamaktan alıkoyan nedir?
Bugün , kendi yaşamında mantıklı ve normal gelen duyguların bir başkası tarafından acımasızca eleştirilmesi anlaşılmamak…
Çocuğunu kendi değer yargılarına göre yetiştiren bir annenin durumu anlaşılmamak…
Kapalı bir kadının normların dışına çıktığında yaşadığı eleştiri anlaşılmamak…
Evlilikte kadının erkeğe ,erkeğin kadına olması gerektiği gibi davranmasının etkisi anlaşılmamak …
Mevlana’nın dediği gibi ;
Ne kadar anlatırsan anlat anlattığın karşındakinin anladığı kadardır.
Sabırsızlık içinde geçen konuşmaların, fiziksel ve ruhsal olarak bize yaşattığı ağırlıktan kurtulmak içim önce dinlememiz gerekiyor.
Değişim kendi içimizde başlıyor bugün kendimizi dinlemek ve anlamak için zaman yaratalım. Kendini bilen dinleyen ve anlayan eminim ki karşısındakini de anlar.
Birbirimizi anladığımız ve dinlendiğimiz zamanlara….
Sevgi ve saygıyla
Başlık içerikle uyumlu olmuş.. anlaşılmıyor.. anlaşıldı mı??